DAG 1: amai ’t was warm
Hallowkeus!
Vandaag was een zeer vermoeiende maar prachtige dag. Het is begonnen met een lichte tegenval maar geëindigd in grandeur, onze laatste lift hebben we van een prachtige man gekregen. We hebben heel veel leuke mensen ontmoet en er waren tot onze verbazing veel andere lifters op de baan. In elk tankstation zijn we wel wat lifters tegengekomen, en vooral Belgen dan ook. Ondanks de schroeiende hitte (43°C op een gegeven moment) was het een geweldig mooie dag.
Ik ga eerst en vooral uitleggen hoe we het gaan aanpakken met de blog. We zullen proberen om dagelijks over onze avonturen te posten, telkens met een dag vertraging, maar het kan soms gebeuren dat we eens een dagje moeten overslaan omdat het te druk was. We gaan iedere keer wanneer we in een auto zitten wat schrijven, zoals nu.
We zijn op dit moment onderweg naar Parijs vanuit een tankstation net voorbij Lille. Aangezien Julie’s papa awesome is, wou hij ons in Kortrijk afzetten zodat we al een stukje op de goeie weg zaten. Maar Julie zou Julie niet zijn als ze geen Julietje zou zetten, ze was namelijk haar skateboard in Jabbeke vergeten. Uiteindelijk heeft hij ons in Lille afgezet om het tijdverlies wat goed te maken. (DANKJE JOS!) Daar hebben we dan uiteindelijk wel 2u30 vastgezeten tot onze huidige lift, Julien.
Julien is een charismatische zakenman die werkt in Lille als sales manager voor een IT distributiebedrijf. Hij woont in Parijs en neemt eigenlijk nooit lifters mee, maar omdat we zo vriendelijk waren dacht hij ons toch een kans te geven. We zitten nu ongeveer een half uurtje bij hem in de auto, ’t is ook een heel ruime auto dus we zitten supergoed op ons gemak. Nu op naar een tankstation net voor Parijs, van waar het eigenlijk maar 350km meer is, WOOHOO!
All right, nu is ‘t 20u30, ongeveer 6u30 sinds we de paragraaf hierboven geschreven hebben. We zijn enorm moe, maar we hebben gelukkig een lift gevonden die ons op 20km afstand van onze slaapplaats zal brengen, hij heet Manuel. Hij is afkomstig van Portugal en is begrafenisondernemer, we zitten nu ook in zijn lijkbusje. Hij vroeg ons of we wel wouden meerijden aangezien hij lijken vervoert, maar daar hadden we helemaal geen probleem mee aangezien het zowat onze laatste mogelijkheid was naar onze bestemming te geraken en omdat we natuurlijk helemaal niet kieskeurig zijn als het op lifts aankomt. Hij is een heel zachtaardige vrijgevige man, hij bood ons meteen wat te eten aan en zijn minifrigo om onze drank te koelen. Terwijl ik dit aan het schrijven ben zijn we wat aan het praten en hij vertelt ons net dat hij is moeten vluchten uit Portugal toen hij zes jaar was door het dictatoriaal beleid onder Salazar. Anderhalf uur later kunnen we nog steeds praten met hem in ons brakkig Frans, hij heeft zo veel te vertellen. Hij is een zeer geëngageerde man; arbiter, mecanicien, ambulancier, verantwoordelijke voor feesten in zijn dorpje en nog zoveel meer, de perfecte lift!
Voor Manuel ons oppikte zijn we meegenomen door Arianne, onze eerste vrouwelijke weldoenster. Alhoewel iedereen ons vertelde dat vrouwen ons zeker niet zouden meenemen, nam ze ons zonder aarzelen onder haar hoede. Ze heeft ervoor gezorgd dat we zonder problemen Parijs konden passeren en was bovendien nog eens een erg toffe madam. Genieten van het leven was haar key to happiness en als fotografe is ze bezig aan een projectje waarbij ze elke dag een foto maakte van iets dat haar gelukkig maakt en wij waren vandaag het onderwerp van de foto! Ze heeft ons wel op een heel erg slechte plaats afgezet, en met de 43°C op dat moment hebben we toch wel een uurtje staan vloeken. Een korte lift naar een tankstation door een vriendelijke man heeft ons dan tot Manuel geleid.
Kortom, het was een heel lange en mooie dag vandaag. We hebben zoveel leuke goedwillige mensen leren kennen en zoveel leuke levenslessen gekregen. Een heel mooie voorbode voor de komende weken!
Morgen schrijven we nog wat over onze ervaring op de boerderij in Bellac, maar nu gaan we op ons gemak nog wat praten met Manuel en straks al onze aandacht aan onze gastheer geven.
Slaapzacht lieve lezers.