DAG 2: over boerderijtjes en Tunesiërs

DAG2B

Goeiedag beste vrienden!

Vandaag was een enorm drukke dag. We hebben zoveel leuke dingen beleefd. Het is moeilijk om al onze ervaringen te beschrijven. Uiteindelijk hebben we ongeveer 2 pagina’s getypt in Word, maar we konden er zeker 5 van hebben gemaakt. Kwestie van jullie niet te vervelen, hebben we de hoogtepunten van de dag samengevat.

Gisterenavond zijn we vlakbij Bellac afgezet geweest door Manuel, waar hij nog even met ons wachtte omdat Julie een beetje bang was in het donker, hehe. Paul en Barbara zijn ons daar komen halen om 23u30 om ons dan mee te nemen naar de boerderij van Paul’s vader.

We zijn eerst nog even langs zijn mama’s huis geweest in het ‘centrum’ van Bellac om dan door te rijden naar de middeleeuwse boerderij op ongeveer 20min van Bellac. We werden daar meteen hartelijk ontvangen door Paul’s vader en aangezien we amper gegeten hadden, kregen we ook meteen wat te eten: brood met rode bietensalade en soep. Natuurlijk ontbrak de rode wijn niet. Alles was gemaakt met biologische ingrediënten uit de biotuin. Na de maaltijd hebben we onze tent opgezet en nog wat nagenoten in een bijhuisje waar Paul een vuur had aangestoken. Het was uiteindelijk 2u toen we gingen slapen.

DCIM100GOPROGOPR0079.

Gelukkig had Paul een goede plaats gekozen om de tent op te zetten en stonden we in de schaduw tot ongeveer 9u, dus we hebben toch nog 7u slaap kunnen halen. Toen we opstonden konden we voor het eerst de boerderij zien in klaarlichte dag. We openden de tent en zaten midden in de groentetuin, tussen de artisjokken, bloemkolen, rabarber, aardappelen,.. Ze hadden zowat alles wat gekweekt kan worden in midden Frankrijk.

DCIM100GOPROGOPR0052.

Na een ontbijtje heeft Paul ons een rondleiding gegeven in de biologische zelfvoorzienende boerderij. Paul’s vader verwelkomt iedereen die wil bijleren en wil werken in de boerderij in ruil voor kost en inwoon. Op het moment dat wij er waren, waren er 4 mensen: 3 vrouwen en een man, allen ongeveer 25. We begonnen de rondleiding bij de dieren; een aantal schapen, een ezel en een paard. Daarna nam hij ons mee door de velden, waar allerlei kruiden (munt, tijm, eetbare bloemetjes, etc.) in het wild groeien. We wandelden langs een rivier, waar opeens twee van de dames aan het relaxen waren in hun geboortekostuumpje. Ze dekten zich meteen af. Niet omdat ze niet gezien wouden worden, maar omdat ze dachten dat wij ons er misschien ongemakkelijk bij zouden voelen. We vonden dat een heel leuke/speciale ervaring, wetende dat ze eigenlijk zo open-minded zijn en zich gewoon lekker voelen in de natuur. We wandelden dan verder en Paul toonde ons wat middeleeuwse constructies; ovens, gebouwen, dammen,… We waanden ons in ‘The Shire’ (hobbitstadje) van Lord of the Rings. Sonny voelde zich als een echte hobbit.

DCIM100GOPROGOPR0071.

Na de tour zijn we ons gaan douchen bij de mama van Paul om dan naar de Carrefour te gaan om ons voedsel voor vandaag. Tot op dat punt hadden we nog maar 3 euro opgedaan aan frisdrank in een tankstation gisteren, that’s it! 😀 Op dit moment zitten we aan ongeveer 30 euro (we hebben een koelzak gekocht van 10 euro in de Carrefour).

DCIM100GOPROGOPR0081.

Vervolgens heeft Paul ons gedropt aan de slechtste plaats ooit, waar eigenlijk niemand richting ’t zuiden ging. We hebben 2 keer het aanbod gekregen om rechtstreeks naar Parijs te gaan, maar helaas ligt dat in het noorden.

Na 2u30 (ondertussen was het al 17u) heeft een vrouw ons meegenomen tot ongeveer 500 meter verder, een beter punt om te liften. Daar kregen we na ongeveer 20 minuten onze volgende lift naar het zuiden van Limoges, 10km verder. Na daar 15 minuten te wachten vonden we iemand die ons kon afzetten aan een tankstation. Ondertussen was het ongeveer 18u en zaten we nog maar een goede 40 kilometer verder. De (ver)moe(i)d(heid) was ons al wat in de schoenen gezakt en we hebben dan maar besloten om elk een koffietje te drinken. We hadden ons bordje met ‘SUD’ erop dus gewoon even voor onze bagage gezet en dronken op ons gemak de koffie op, toen we benaderd werden door een man die aanbood ons naar Toulouse te brengen. We zitten nu dus bij Séraphin in de auto, onderweg naar Toulouse. Séraphin is een zelfstandig bouwvakker die ooit nog paracommando is geweest voor het Franse leger in Afrika. We hebben de mogelijkheid om nog wat verder te rijden richting Narbonne (40km voorbij Toulouse), maar we weten nog niet zeker of we dat gaan riskeren. We hebben nog geen verblijfplaats geregeld in Toulouse, noch in Narbonne. Het is dus even afwachten om te zien wat we eigenlijk gaan doen. Nu even wat chillen met Séraphin!

’t Is nu een dag later en we zijn op weg naar Narbonne, maar dat is voor de blog van morgen 😉 Gisteren heeft Séraphin ons uiteindelijk afgezet aan een verlaten tankstation. Na 45 minuten waren er misschien 4 norse Fransen gepasseerd, tot Sonny eens ging rondskaten in het tankstation en opeens 2 jonge mensen zag lopen in een tunnel naar de overkant van de autostrade. Zij hebben ons dan afgezet aan de péage vlak voor Toulouse, waar een superleuke Tunesiër ons heeft opgepikt.

Mehdi (we weten niet meer wat zijn naam is, hihi) heeft ons dan meegenomen naar Toulouse en ons uitgenodigd bij hem thuis om wat thee te drinken. Het was nog maar 21u en aangezien we geen plannen hadden en zelfs vreesden dat we niet eens in Toulouse gingen geraken, zagen we dat meteen zitten. Bij hem thuis hebben we dan op internet een hostel gezocht, aangezien couchsurfing ons niet heeft kunnen helpen. Vriendelijk als hij was, bood hij ons direct aan om ons naar het hostel te brengen. Aangekomen aan het hostel merkten we dat het een ‘hostel de compostelle’ was, Toulouse ligt dus blijkbaar op de weg naar Compostella.

En helemaal te gek was dat onze Tunesische vriend op ons aan het wachten was aan het hostel. Hij heeft ons dan nog een tour rond Toulouse gegeven. Een tour waarbij we onze ogen niet konden geloven. Een kwart van de populatie van Toulouse zijn blijkbaar studenten (130.000). Na 5 minuten was het voor ons duidelijk, Toulouse is de grote versie van Gent. Overal studenten die aan het drinken waren. En met overal bedoel ik echt overal. Duizenden studenten waar je maar kon kijken, ON-GE-LOFELIJK. Zelfs de Graslei was aanwezig, maar dan eerder een kilometer vol mensen in de plaats van 150 meter. Aangezien Route du Soleil al op 5 juli toekomt in Empuriabrava konden we helaas geen extra dag meer blijven, maar we keren zeker nog terug om daar nog eens goed te feesten. Helaas waren we onze camera’s vergeten en hebben we geen foto’s van in Toulouse 🙁

We zijn rond 24u naar onze kamer gegaan in het hostel, waar we nog een uurtje aan de blog gewerkt hebben om dan uiteindelijk te gaan slapen om 1u. Ik denk dat het heel lang geleden is dat we zo goed geslapen hebben. Goed, we gaan het hierbij houden en beginnen aan de blog van vandaag (morgen voor jullie ;)) Bedankt voor het lezen!
Zonnige groetjes van Sonny en Julie!