DAG 3&4: Change of plans & Route du soleil
We zijn van plannen veranderd en zijn eerst onze route du soleil vrienden gaan bezoeken. Het was er weer serieus de moeite, zoals Sonny zich herinnerde van 3 jaar geleden en Julie van roadsurf. De hele sharing-spirit was er ook helemaal aanwezig!
Na goed geslapen te hebben in de herberg van Compostella en een frisse douche te nemen zijn we vol goeie moed vertrokken op weg naar onze liftplaats om uit Toulouse te geraken. Nadat de security guard van de metro ons goed geluk toewenste op reis hebben we zelfs nog geen 5 minuten moeten wandelen tot de oprit van de snelweg die we nodig hadden. Maar toen dreigde ons geluk op te houden, want 2 franse lifters hadden besloten ook een reisje te maken. Gelukkig moesten zij naar Avignon en gingen ze ook een pak verder gaan staan.
Een vriendelijke man gaf ons uiteindelijk een rechtstreekse lift naar Narbonne. Hij was art director en deed ook de logistiek voor een bedrijf dat bruiswater maakt. Onderweg stopte hij om ons een middeleeuws kasteel te tonen in Frankrijk. Hij was erg sympathiek en Julie haalde haar beste frans boven zodat Sonny ondertussen wat verder kon schrijven aan de blog.
We werden afgezet aan de péage en nog geen halve minuut later konden we alweer onze rugzakken inladen. Twee ruige gangstertypes namen ons dan mee naar een tankstation waar we blijkbaar op het pad van de Route du Soleilers zaten. Het werd dan ook heel wat moeilijker om aan een goede lift te geraken. Blijkbaar gingen ze die dag al toekomen in Empuriabrava, terwijl wij dachten dat het pas 2 dagen later was. Change of plans dus, geen Barcelona meer, maar wel dikke fjieste op de camping van route du soleil.
Na anderhalf uurtje wachten stopte er opeens een grote jeep, waarop Sonny zei ‘DIE MOETEN WE HEBBEN!’, en jaja, we hadden onze lift gefixt naar net over de grens van Spanje. Helaas had hij ons daar afgezet aan een verlaten tankstation.
Na daar een uur tevergeefs te liften zijn we terug gewandeld naar de péage, daar zijn we na een kwartiertje door onze allereerste Oekraïense truckchauffeur meegenomen geweest. Hij bracht ons binnen in Figueres, waar we na 20 minuutjes ongeveer onze volgende lift hadden richting het centrum van een sympathiek Spaans koppel. Na daar dan weer 30 minuten te wachten waren we eindelijk onderweg naar onze eindbestemming. Een lief Spaans vrouwtje was meteen bereid om ons af te zetten aan de camping, helaas zijn er in de gebuurte heel veel afgelegen campings en zijn we dus ongeveer 45min op zoek geweest naar de juiste camping.
Camping Nautic Almata was gewoonweg super! Het is een luxecamping, dus overal propere douches, een gigantisch zwembad, een supermarktje, restaurantjes, alles erop en eraan. We hadden ook al direct heel leuke sociale buren. Langs de ene kant waren er Kortrijkenaars, ze hadden een clubje opgericht, de ‘PA’ (publieke alcoholisten), en hielden elke dag een vergadering zoals de AA, waarbij ze over hun drankavontuurtjes vertelden, geklap inclusief. Langs de andere kant had je dan de roadtrippers, zij hadden niet gelift, maar gewoon meegereden met de lifters van RDS (route du soleil), ook heel lieve mensen, we hebben zelfs wat mogen mee-eten van hun paella. Aangezien we nu echt wel helemaal uitgeteld waren van de laatste drie dagen hadden we toch maar besloten om niet te gaan feesten. We zijn gewoon op het strand wat gaan wandelen en een beetje genoten van de prachtige hemel.
Mooie hemel!
De volgende dag zijn wat gaan uitslapen aan het zwembad en hebben de hele middag aan de blog gewerkt. We schrikken er wel nog van hoeveel werk er in kruipt, de juiste foto’s selecteren, bijsnijden, de blog schrijven, herschrijven en controleren op fouten. Maar we hebben het er wel voor over, want eens we thuis gaan zijn zal het nog zo leuk zijn om al onze ervaringen opnieuw te beleven.
Terwijl we de blog aan het schrijven waren, waren er RDSers naast ons die eten gekocht hadden in het restaurant, maar ze vonden het blijkbaar niet te vreten. Sonny heeft daar natuurlijk geen enkel probleem mee en at daarom de restjes op. Zo hadden we weer wat bespaard hé ;). Sonny heeft drie jaar geleden ook meegedaan met RDS en had er alleen maar goede herinneringen aan. Nu zijn Julie haar verwachtingen ook ingelost, RDS is echt een superleuke ervaring. Iedereen heeft hun eigen liftavonturen en het is dus heel gemakkelijk om conversaties te starten, waardoor iedereen gewoon 1 grote vriendengroep wordt.
De feestjes zijn ook al een tweede goede reden om mee te gaan met de karavaan van RDS. Nu hadden ze een feestje georganiseerd op een strand op ongeveer 30 minuten wandelen van de camping. Het was er weer goed in orde, goede muziek, allemaal gelukkige jongeren (iedereen is er sociaal bezig 😉 ;)), drank in overvloed, een feestje zoals het hoort te zijn.
Tijdens dat ik dit schrijf zitten we al in Barcelona, maar dat is voor morgen! Sonny gaat Julie nu wat gaan rondleiden, aangezien hij hier al 3 keer geweest is. 😀
Jules & Sonneh OUT.