Dit was Shared Mobility Rocks 2019

Op 8 oktober organiseerde Mpact samen met Autodelen.net het internationale symposium Shared Mobility Rocks. We vroegen het team van de projectmedewerkers om neer te pennen hoe zij die dag ervaren hebben. Aan de hand van een favoriet rocknummer, natuurlijk!

Elke: Don’t stop me now van Queen

Ook al is het een beetje “I want to ride my Bicycle” – want gedeelde mobiliteit rocks – kies ik toch voor een “Don’t stop me now, I’m having such a good time, I’m having a blast!” van Queen.

Prachtig toch, hoe zalig rockend alle sprekers op hun stage staan om te vertellen over hun ervaringen:  over hoe bedrijven zich inzetten voor gedeelde mobiliteit, over mensen in vervoersarmoede (die bv. opnieuw leren fietsen), over de beïnvloeding van gedrag en gedragsverandering…

Daarbovenop was mijn mooiste momentje van de dag het terugzien van een ex-collega. Onder het gezellig bijpraten, werd wel duidelijk hoe zot hij onder de indruk was… van zowel het programma als de setting en aankleding. Hé team, “don’t stop us now”, want we weten dat we goed bezig zijn!

 “Don’t stop me now, I’m having such a good time, I’m having a blast!”

Esen: All along the watchtower van Jimi Hendrix (geschreven door Bob Dylan)

Bob Dylan volgt in zijn tekst een structuur die de gouden regel van tijd, plaats en chronologie overstijgt. Jimi Hendrix geeft het liedje een zeer eigenwijze draai die richting het oneindige is gegaan.

Of het nu gaat om muziek, ras of kleur, Rock ’n Roll is altijd een manier geweest om grenzen te verleggen. In All Along The Watchtower gaat het om een dief en een nar, beiden outlaws, die niet serieus worden genomen door de maatschappij.

Wie ze exact zijn en waar ze exact zijn weten we niet. Het enige wat we weten is dat ze richting een wachttoren rijden met een rugzak vol kennis, ervaring en inzicht. Ze weten wat de gevolgen van hun daden kunnen zijn als er geen verandering komt.

Shared Mobility verlegt zo de grenzen van onze comfortzone en toont dat het ook anders kan in de samenleving (lees: wachttoren 😉 ).

Of de samenleving hier op staat te wachten? Wel, het succes van Shared Mobility Rocks zegt al genoeg denk ik 😉

Wat de twee organisatoren betreft (Mpact en Autodelen.net) heb ik alleen maar het volgende te zeggen:

Two riders were approaching

And the wind began to howl 

Sigert: Thunderstruck van AC/DC

“Went through to Texas, yeah Texas, and we had some fun”

I went to Brussels and got … thunderstruck… not on a railroad, not on the highway, but at Shared Mobility Rocks. You didn’t have to go to Texas to see some brilliant mobility minds together.

The great insight and experience … thunderstruck… again… they shared, make us dream of a better congestion-proof world. Thunderstruck… the message is STOP DREAMING, they gave us proof of better ways of organising mobility.

I really can say “I met some guys,(…) who will break all the rules and blow our minds” – mobility-wise of course.

Caroline: Anywhere But Here van Rise Against

Eigenlijk ziet de volledige zin in de songtekst er zo uit: “destination anywhere but here, away from you”. Dus gaat dit liedje stiekem vooral over heartbreak, zoals 99%* van de liedjes (*ruwe inschatting, n.v.d.r.). Maar er staat ook dit in:

We’ve been alright up until now
But the air that we breathe is about to run out

We’ve rehearsed our lines clear and loud
But the cue never came and the lights
They never went down

De lijntjes over het geven van een voorstelling passen natuurlijk mooi bij onze sfeervolle interpretatie van een symposium. En bij de vaak wervelende presentaties die daar aan bod kwamen. Shared Mobility Rocks is een evenement dat bijeenbrengt en bijleert. Het stemt hoopvol voor een thema als mobiliteit dat vaak in zo’n hopeloze knoop zit.

Maar tegelijkertijd blijft bij mij het besef hangen dat onze organisatie maar een klein tandwieltje in een grote machine is… Het is een herkenbaar stukje songtekst voor alle organisaties die zich inzetten voor milieu en leefomgeving. We hebben de skills in huis om een versnelling hoger te schakelen, maar mogelijks krijgen we niet op tijd een startsignaal te horen. En dan blijft het bij een generale repetitie.

Al laten we ons daardoor uiteraard niet ontmoedigen en blijven we – vaak achter de schermen – druk bezig. Zoals we ook dit jaar bij Shared Mobility Rocks 2019 deden, trekken we steeds meer mensen op het podium van de mobiliteit van de toekomst.

Onze destination? Gedeelde en duurzame mobiliteit, die toegankelijk is voor iedereen!

Hannes: Have You Ever Seen The Rain van Credence Clearwater Revival

Shared Mobility Rocks 2019 was heel erg geslaagd! De link die ik probeer te leggen tussen dit evenement en een van mijn favoriete rocknummers is geen gemakkelijke. Have you ever seen the rain werd geschreven begin jaren ’70 als kritiek op de Vietnamoorlog. De regen werd als iets negatiefs gezien, een regen van kogels, granaten, bommen die uit de lucht viel. Deze link is vandaag niet meer zo toepasselijk (toch niet in Vietnam).

Have you ever seen the rain
Comin’ down on a sunny day?

Wel toepasselijk is dat wij willen dat niemand de ‘rain’ aan negatieve effecten van mobiliteit te zien krijgt. Met duurzame mobiliteit willen wij de ‘rain’ aan auto’s naar onze steden stoppen, willen we de ‘rain’ aan vervuilende uitstoot minderen en liefst ook de ‘rain’ aan verkeersongevallen tot nul herleiden.  Het nummer kan dus breder geïnterpreteerd worden dan een stop aan negatieve aspecten in onze maatschappij en zeker als deze excessief, als duizenden druppels, tegelijk voorkomen.

Angelo: The Architect van dEUS

Ik moest even nadenken over welke song van toepassing kon zijn voor Shared Mobility Rocks. Wat zeker was: het zou Belgisch zijn. Niet vanuit een of andere nationalistische reflex, maar omdat Shared Mobility Rocks op en top Belgisch is.

Belgisch wil zeggen dat we bewust verschillende talen spraken en talen dooreen gebruikten. Belgisch wil ook zeggen dat we nooit veraf zijn van het buitenland. Shared Mobility Rocks was lokaal; maar werd gekruid met talloze buitenlandse presentaties.

België, dat is ook af en toe surrealistisch. In België hoort ook op elk bier een schuimkraag. Shared Mobility Rocks was een conferentie met een stevige schuimkraag.

“Ah, never mind that outer space stuff, let’s get down to earth”

Maar welke Belgische song zou ik dan kiezen? Pas toen ik op mijn fiets zat, wist ik het: “The Architect” van dEUS. De keuze voor deze song is voor de hand liggend: Shared Mobility Rocks bracht stadsontwikkeling, woningbouw en mobiliteit samen.

De reden waarom ik pas echt overtuigd werd van deze songkeuze ligt echter dieper: “The Architect” gaat over de visionaire architect Richard Buckminster Fuller (1895 – 1983). Fuller was een van de allereerste ecologische architecten. De song van dEUS beschrijft hoe hij worstelde tussen utopisme en realisme. Zo begint de song met Fullers stem: “Ah, never mind that outer space stuff, let’s get down to earth”.

Fuller was zowel een utopist, als een doener. Dit vat zowat elke presentatie van Shared Mobility Rocks samen: welke toekomst kunnen we bouwen en hoe kunnen we morgen concreet aan de slag?